خودسانسوری

در دنیایی که خیلی وقت ها مجبور به بیان نکردن، حذف و تغییر نظر و حرف هایمان می شویم، یکی از بزرگترین دردهایی که هرکس ممکن است به آن مبتلا شود، خود سانسوری است!

و حس می کنم بدون آنکه خودم متوجه شوم، مبتلا به این درد شدم.

می خواهم حرفی بزنم و یا عقیده ام را راجع به چیزی بیان کنم اما انگار یک نفر با چماق بالای سرم ایستاده و منتظر است تا حرفی از دهانم خارج شود تا کله ام را به باد دهد. حالا نه اینکه قرار است حرف خاصی بزنم، نه! داستان ِهمان حرف های معمولی است

"نکنه بد باشه؟" "اصن این حرف یعنی چی؟" "بقیه چی می گن؟" "به نظرم نگی بهتره" و ...

به خودم می گویم: "نذار کسی یا چیزی سانسورت کنه دختر!"

باشد که این حرف آویزه ی گوشم شود