از آخرین باری که وبلاگ نوشتم سال‌ها می‌گذرد، نمی‌دانم چهار سال یا پنج سال یا شایدم بیشتر.
حس نوستالژی عجیبی دارم، خاطرات تمام دقیقه‌هایی که کلمات را پشت هم گذاشتم و منتشر کردم، بین وبلاگ‌ها چرخیدم، با آدم‌های مختلف گفت و گو کردم و حس هیجان انگیزی که من، یک نوجوان ساکت و حجالتی، جایی در دنیا یک تریبون برای خودم دارم، به ذهنم هجوم آورده.
یادم نیست چرا دقیقا وبلاگ نویسی را ترک کردم، اما دوباره برگشته‌ام چون حس می‌کنم به حس وبلاگ نوشتن نیاز دارم. به اینکه جایی در دنیا که خیلی ساده تر از شبکه‌های اجتماعی دیگر است، به صورت تقریبا ناشناس بنویسم و آدم‌های ناشناس‌تری بخوانند، به اینکه هر از گاهی وبلاگ را رفرش کنم و نوشته‌های خودم را با دید جدیدتری بخوانم، بازدید را چک کنم، و نظرات احتمالی را پاسخ دهم.
پس
سلام! :)
