سیاه و سفید و بی معنی

تنهایی هم مثل عشق هزارتا شکل و رنگ داره. 

یکی دوست داره همش تنها باشه و توی همون تنهایی، از تنهاییش فرار کنه. 

یکی دوست داره همش توی جمع باشه و بگه و بخنده.

یکی مثل من، تلوزیونو روشن می ذاره تا بجای صدای همه ی افرادی که نیستن، خونه شلوغ بشه.

یکی مثل من، دوست داره توی جمع، اما یک گوشه بشینه و به آدما خیره بشه و خودشو جای همه شون تصور کنه. اینکه دوستاشون کیان. شب خونه کیا منتظرشن. صبحا با صدای چی بیدار میشه و اول از همه با کی حرف میزنه. وقتی شبا تا دیروقت بیرونه کی بهش زنگ میزنه و منتظرش میمونه. آرزو، رویا، دغدغه و مشکلاتش چیه.

و غصه بخوره... و لبخند بزنه و شاد بشه و باز غصه بخوره... و باز غصه بخوره... و باز...